درباره‌ی بازیها (۱)
در میان دغدغه‌های جوانی و نوجوانی، شاید کمتر بحثی به اندازه‌ی بحث بازیها، گفتگو و جنجال و اختلاف نظر راه انداخته باشد. زمانی در مورد چای و قهوه گفته بودیم: با افزایش گردش مالی یک صنعت، همیشه می‌توان کسانی را پیدا کرد که مستقل از واقعیت، به نفع یا علیه آن صنعت تحقیق کرده و نتایج کار خود را منتشر کنند. به تعبیر زیبای ایستربروک، اگر اعداد را به اندازه‌ی کافی شکنجه کنیم، به هر چیزی که بخواهیم اعتراف خواهند کرد.
اما به هر حال، در میان همه‌ی تناقض‌ها و تعارض‌ها، روانشناسان و محققان، در یک حوزه متفق‌القول هستند و آن اینکه، بازی‌هایی که انجام می‌دهیم، تاثیر بسیار زیادی روی رفتار و شخصیت ما دارد.
چالش‌های زیادی در حوزه‌ی بازیها وجود دارد که مهم‌ترین آنها، تقابل بازی‌های کامپیوتری در دنیای دیجیتال، با بازی‌های فیزیکی است. برخی از مهم‌ترین سوالاتی که هم‌اکنون در حوزه‌ی بازیها وجود دارد را می‌توان به این شرح مطرح کرد:
* نقش بازیها در کمک به رشد هوش هیجانی یا مانع شدن برای رشد هوش هیجانی (به عنوان یکی از عوامل پیش‌بینی کننده‌ی موفقیت آتی جوانان) چیست؟
* بازی‌های کامپیوتری در مقایسه با بازی‌هایی که روی میز انجام می‌شوند (Board Games) چه مزیت‌ها و معایبی دارند؟
* به عنوان پدر و مادر فرزندان خود را به چه گروه از بازی‌هایی تشویق کنیم؟ اساساً آیا تشویق و هدایت فرزندان به بازی های خاص خوب است؟ یا مانند پرورش استعداد، باید اجازه دهیم آنها خود لباسی مناسب برای تن‌شان بیابند؟
* اثرات مثبت فیزیولوژیک و روانشناختی بازیها چیست؟
* اعتیاد به بازیها چطور شکل می‌گیرد؟ آیا من معتاد به بازی خاصی هستم؟
* بازی‌های کوتاه و سریع که به آنها «اسنک سرگرمی» هم گفته می‌شود (مانند Angry Birds و Pou و …) مفید هستند یا مضر؟ کدام ویژگی ما را به سمت آنها جلب می‌کند؟ آیا باید دیگران را به ترک این بازیها تشویق کنیم یا به انجام این بازیها ترغیب نماییم؟
ضمن پذیرش این واقعیت، که کند و کاو در دنیای تحلیل و روانشناسی بازیها، سخت و دشوار است، تلاش می‌کنیم در سری قبل از بیست و دو سالگی، معتبرترین گزارش‌ها و تحقیقات این حوزه را به صورت مختصر و مفید منتشر کنیم.
